به گزارش مجله خبری نگار، این یافتهها راه را برای توسعه یک درمان موثر برای طیف وسیعی از بیماریها مانند مولتیپل اسکلروزیس، ALS، بیماری آلزایمر، اوتیسم و اسکیزوفرنی باز میکند.
به گفته محققان، سلولهای گلیال یک اصطلاح کلی برای سلولهایی هستند که یک سیستم پشتیبانی برای سلولهای عصبی (نرون ها) محسوب میشوند. سلولهای پیش ساز از نسل سلولهای بنیادی هستند که میتوانند به انواع سلولهای خاص تمایز یابند و در مورد سلولهای گلیال، سلولهای پیش ساز گلیال انسانی (hGPCs) به زیرگروههایی از جمله آستروسیتها و الیگودندروسیتها که برای عملکردهای خاص تخصص دارند، تمایز مییابند.
آستروسیتها اکثر سلولهای سیستم عصبی مرکزی ما را تشکیل میدهند و از نورونها پشتیبانی و محافظت کرده، مواد مغذی را حمل و مواد زائد را از بین میبرند. الیگودندروسیتها پوشش عایق و غنی از چربی به نام میلین را در اطراف برخی آکسونها قرار داده و آن را حفظ میکنند.
آستروسیتها و الیگودندروسیتهای ناکارآمد با چندین بیماری عصبی و عصبی-روانی مرتبط هستند. با توجه به توانایی سلولهای پیش ساز گلیال انسانیها برای ایجاد آستروسیتها و الیگودندروسیتهای جدید، محققان دانشگاه کپنهاگ دانمارک، نحوه پیوند سلولهای پیش ساز گلیال انسانیهای سالم را بررسی کرده اند که چگونه میتواند به بازیابی عملکرد مغز کمک کند.
محققان قبلاً دریافته بودند که سلولهای گلیال انسان سالم با پیوند سلولهای گلیال ناسالم موش به مدلهای موش بیماری هانتینگتون که یک بیماری ارثی نادر و کشنده است که باعث تخریب پیشرونده نورون میشود، جایگزین میشوند.
در مطالعه حاضر، محققان میخواستند ببینند که آیا سلولهای انسان سالم میتوانند جایگزین سلولهای انسان بیمار شوند یا خیر. بنابراین، آنها سلولهای پیش ساز گلیال انسانی سالم را به موشهای کایمریک معرفی کردند که سلولهای بنیادی مشتق شده از انسانهای مبتلا به بیماری هانتینگتون تزریق شده بودند. محققان دریافتند که سلولهای سالم به طور کامل جایگزین سلولهای بیمار شده اند.
استیون گلدمن (Steven Goldman) نویسنده مسئول این مطالعه گفت: ما سلولهای سالم انسانی را به موشهایی پیوند زدیم که با گلیای جهش یافته انسانسازی شده بودند و سلولهای گلیال سالم پیشی گرفته و جایگزین گلیای بیمار شدند و در واقع جمعیت گلیال بیمار را ریشه کن کردند.
جالب اینجاست که محققان دریافتند زمانی که سلولهای گلیال انسانی اهداکننده جوانتر به مغز موشهای انسانسازی شده وارد شدند، با سلولهای سالم و غیر بیمار، اما مسن رقابت کرده و جایگزین شدند. محققان میگویند که یافتههای آنها مبنی بر اینکه سلولهای گلیال سالم جایگزین سلولهای بیمار و پیر شده اند قابل توجه است و پتانسیل ایجاد درمانهایی را برجسته میکند که میتوانند در طیف وسیعی از سناریوها مورد استفاده قرار گیرند.
گلدمن میگوید: این یافته به ما نشان میدهد که فقط بحث سلولهای سالم رقیب سلولهای بیمار نیست، بلکه از نظر استفاده بالقوه آن بسیار گستردهتر است، زیرا ما میتوانیم به انواع اهداف بیماری که در آنها جمعیت گلیال مسنتر یا بیمار داریم وارد شویم. این مزیت از نظر اینکه کجا میتواند اتفاق بیافتد قابل توجه است، زیرا انواع مختلف بیماریهای سلولهای گلیال وجود دارد. به گزارش سیناپرس، گلدمن در پایان گفت: اگر بتوانیم سلولهای بیمار و پیر را جایگزین کنیم، باید بتوانیم جنبههایی از عملکرد طبیعی را در این بیماریهای دژنراتیو بازیابی کنیم.